Her kim bir canavarla çarpışmayı göze alırsa, bir canavar olmayı da göze alsın. Çünkü karanlığa uzun süre bakarsanız, karanlık da sizin içinize bakmaya başlar..(Nietzche)

     Sözcüklerimden kurduğum varsayımlarımdan ibaret bir dünyam vardı...Kayıplarımı anlamaksa biraz zamanımı aldı.Artık bir tek hayvanlara karşı objektif ve merhametliyim.Onun dışında inandığınız her şey için öyle küfürler ettim ki varlık utanmıştır...En umutsuz anlarımda öyle usturupsuz küfürler ettim ki sana hayat...Onları alıntılayamadığını bilmenin huzuru var içimde sadece.

     Hiçbir yerde gereğinden fazla kalamayacağımız gerçeği var...Ah u zar ederim diyorsan çekme gözüne sürme!..

     Ama anlamıyorlardı;yüzlerinde donuk ve ıslak bir bakışla kalakalanlar...Aşk zorlu yürüyüşümüzdeki kısa,tatlı molalar değilse neydi..?Dalları toplayan ve ateşi yakan,sonra o ateşin çevresinde sıcak sevişmeler ardından dalınan tatlı rüyalardan uyanan bensem,ve yoluma devam etmek zorundaysam...yazan bensem ve bozan da ben oluyorsam...olan biten başka nedir..?

     Her iki ucunda kendimin olduğu bir doğruyum ben...her iki ucunda kendimin olduğu bir eğri de olabilirim... farketmez nasılsa...ya biraz az,ya biraz fazla yoruluyorum gidip gelirken.

     Neden bu  kadar hareketlisin..neden durup beklemiyorsun biraz olduğun yerde..?Neden bu kadar huzursuzsun..?Sen en iyisi bir perde bul kendine ve gerisine saklan...ve hiç konuşma,sus....hiç kimse görmesin seni ve hiç kimse duymasın sesini...yoksa çözüleceksin.